Brojna istraživanja ukazuju da je hemija, prema mišljenju naših učenika, jedan od nastavnih predmeta najtežih za učenje, kako u osnovnoj tako i u srednjoj školi, da učenici hemiju smatraju nevažnom za njihov svakodnevni život, kao i za buduće zanimanje (Adamov i sar., 2008). Ovakvi negativni stavovi prema nastavi hemije i nauci uopšte u korelaciji su sa rezultatima međunarodnih ispitivanja učeničkih postignuća, poput PISA (Program for International Student Assessment) i TIMSS (Trends in International Mathematics and Science Study), koja su prethodnih decenija realizovana i u Srbiji. Naime, svi do sada realizovani ciklusi PISA ispitivanja u Srbiji pokazuju da učenici ostvaruju niska postignuća u oblasti prirodno-naučne pismenosti. Tako, na primer, rezultati PISA testiranja sprovedenih 2009. godine pokazuju da je prosečan rezultat učenika iz Srbije na skali naučne pismenosti takav da se oko 34% učenika može opisati kao funkcionalno nepismeno u domenu naučne pismenosti. Drugim rečima, svaki treći učenik uzrasta 15 godina u ovom trenutku ima teškoća da razume rezultate naučnih istraživanja i naučne dokaze koji se koriste u okviru javnih rasprava povodom različitih pitanja od opšteg interesa (npr. očuvanje životne sredine, primena tehnologije u svakodnevnom životu itd.) (Pavlović-Babić i Baucal, 2012). Zabrinjavajući je i podatak da je veoma mali procenat učenika na najvišim nivoima postignuća, a to su učenici od kojih se kasnije očekuju visoki dometi u profesionalnom radu, (Pavlović-Babić i Baucal, 2012). Prema rezultatima TIMSS istraživanja koje je sprovedeno 2007. godine prosečni uspeh učenika iz Srbije u oblasti hemije bio je 467, što je statistički značajno ispod proseka TIMSS skale (500) (Trivić i sar., 2010).

Hemija je eksperimentalna nauka i kao takva zahteva da se njeni časovi izvode u laboratoriji. Upravo se kroz rad (učenje) uz pomoć ogleda hemija najbolje razume i prihvata. Međutim, u Srbiji postoji veliki broj škola koje nemaju opremljene kabinete hemije, laboratorije i učionice za izvođenje nastave hemije. Prema malom broju dosadašnjih istraživanja (Ostojić i saradnici (2000), Matijašević i saradnici (2013), Matijašević i saradnici (2013a)), pokazalo se da veliki broj škola ne poseduje kabinet koji služi isključivo za izvođenje nastave hemije. Neposedovanje opremljenih kabineta u velikoj meri utiče na kvalitet i ishode nastave. Zbog toga, praktična realizacija većine vežbi u nastavi prirodnih nauka izostaje i biva zamenjena njihovim teorijskim objašnjavanjem ili utvrđivanjem gradiva na časovima koji su predviđeni za vežbe (Miljanović, 2001).

Kako bi se poboljšao stav učenika prema hemiji, unapredilo znanje i veštine učenika Hemijski fakultet u Beogradu otvorio je jedanput nedeljno (subotom) svoje laboratorije za učenike osnovnih i srednjih škola iz Srbije.